Dzień 25

Wycisz swój umysł i swoje serce. Duchowe wyciszenie jest naszą otwartością na łaskę. Modlitwę do Ducha Świętego postaraj się odmówić spokojnie i powoli, wczuwając się sercem w każde ze zdań.

 

 

Chrzest ukazał nam naszą PRAWDZIWĄ TOŻSAMOŚĆ. 
Jestem dzieckiem Boga. Jego synem. Jego córką.

Dziecko stworzone, zrodzone z Miłości i dla Miłości.

Jestem uczestnikiem Bożej natury i dziedzicem Bożego królestwa.

 

W chrzcie zostaliśmy POŚWIĘCENI, czyli KONSEKROWANI Bogu. 
Jesteśmy Jego własnością. Należymy do Niego.

Tylko Bóg ma pełne i jedyne prawo do naszego serca. 
To On powiedział do nas w dniu naszego chrztu:

DLATEGO wyrzekam się na zawsze grzechu, szatana i wszystkich jego dzieł. 
Wyrzekam się wszystkiego, co odcina mnie od Boga, który jest moim Najlepszym Ojcem.

Noszę w sercu wielką godność dziecka Bożego i chcę odrzucić wszystko, co mogłoby ją zniszczyć.

 

Wyrzeczenie się grzechu i szatana to nie jest jednorazowy akt, lecz nieustanny proces.

Jest to moje zobowiązanie do wypracowywania w sobie owego wewnętrznego nawrócenia, o którym tak często mówi Ewangelia.

 

Nie chodzi tutaj tylko o wyrzeczenie się poszczególnych grzechów, ale o wyrzeczenie się tego, co jest ich korzeniem: PYCHY, MIŁOŚCI WŁASNEJ i SAMODZIELNOŚCI.

 

Akt wyrzeczenia się grzechu i szatana to tylko pierwszy krok. Człowiek sam z siebie NIE JEST ZDOLNY UWOLNIĆ SIĘ OD ZŁA. Tylko Bóg może to uczynić.

 

Dlatego najdoskonalszym i najpełniejszym wyrzeczeniem się grzechu, szatana i wszystkich jego dzieł jest życie duchem dziecięctwa.

 

Przez Dziecięctwo duchowe – SAM BÓG DZIAŁA W DUSZY I UWALNIA JĄ OD ZŁA.

Przez Dziecięctwo duchowe – DUCH ŚWIĘTY ROZLEWA W SERCU MIŁOŚĆ BOŻĄ.

Przez Dziecięctwo duchowe – ZDAJĘ SIĘ CAŁKOWICIE NA JEZUSA i POZWALAM MU DZIAŁAĆ.

 

 

“Ksiądz Journet w swoim wielkim dziele L’Eglise du Verbe Incarne, gdy rozważa ustrój świata, rozróżnia trojakie królestwo: regnum Dei, rengum hominis, regnum satanae – królestwo Boga, królestwo człowieka (naturalne) i królestwo Szatana. Autor prowadzi tam rozległą i wnikliwą analizę tych trzech królestw. Trudno wszystkie jego myśli tutaj rozwijać, ale czyż te krótkie słowa: Na imię Jezus wszelkie kolano ma się zginać, [istot] niebieskich, ziemskich i podziemnych – nie wyrażają tych trzech wspomnianych królestw?

Jest w nich odbicie regnum Dei – civitas Dei; regnum hominis – civitas hominis, czyli regnum naturale, całego porządku natury, który jest w człowieku, w osobie ludzkiej, w całym przyrodzonym ustroju świata, w ładzie duchowym, umysłowym, w przyrodzie żywej i martwej. Wszystko, co na tej ziemi zaczęło żyć w porządku natury, należy do drugiego człowieka. Jest to centrum. Nie prymat – ale centrum logiczne. Jest to nawet coś więcej, zwłaszcza od czasu, gdy samo Słowo Przedwieczne zstąpiło z regnum Dei; biorąc ciało, włączyło się w porządek natury. Dwa królestwa zostały sobie zaślubione i zmobilizowane do walki z trzecim królestwem, z regnum satanae – z tym wszystkim, co wyrosło z buntu, z nienawiści, co jest odwróceniem się plecami do Boga z pychą i nienawiścią. […]

Jakże wspaniałe jest to regnum naturae, gdy natura i łaska są pochodzenia Bożego, gdy w nas wszystko jest Boże, karmione Eucharystią, zwrócone ku Bogu. Jak piękne jest to królestwo natury, tak proste, gdy się w nim odbija piękno Boga i piękno natury.

 

Oto jest centrum doskonałości. Bóg sam chciał powiązać to, co jest z natury, z tym, co jest z łaski. Bóg sam chciał udoskonalić to, co wyszło z Jego nadprzyrodzonej mądrości, miłości i świętości. Każdy z nas, ludzi słabych, marnych, lecz odkupionych – stulti in Christo, ale prudentes in Christo – jest niezwykłą istotą, w której Chrystus promieniuje swą łaską. Bóg promieniuje potęgą jedności, całym ładem nadprzyrodzonym i całym ładem przyrodzonym, który stale jest podnoszony.

 

Jak bardzo musimy czuwać nad tym, abyśmy stale się kierowali i przechylali ku temu regnum Dei, abyśmy z raju naturalnego mieli skierowane oczy ku królestwu Boga, aby w nas następowało zaślubienie civitas Dei z civitas hominis. Cały nasz osobisty wysiłek ma iść w tym kierunku, aby te zaślubiny umacniały się na ziemi, aby zwyciężało królestwo Boże. Zwycięstwo Boga zależy od tego, w jakiej mierze królestwo ziemskie przechyli się ku królestwu Bożemu”[80].

  

Zdaniem Matki Elżbiety zdecydowanie trzeba odrzucić wszystko, co jest grze- chem. Pan Bóg stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo i przeznaczył go do życia wiecznego. Grzech pierworodny wytrącił człowieka z tego stanu i Szatan do końca będzie walczył, by człowiekowi to życie wieczne odebrać. W ciągu całego swego życia przyjmując wolę Bożą w wydarzeniach, umartwienia czy różne przykrości, przez świadome czyny dobre lub złe wybieramy Boga lub grzech.

 

“Człowiek umocniony w Bogu niszczy w zarodku zło, które widzi w sobie. Bo tylko wtedy jest grzech, gdy się człowiek zgodzi pójść za złą myślą, namiętnością czy instynktem”[81].

 

Liczyła się także z rzeczywistością istnienia złego ducha i doświadczała jego działań. Potykała się z nim nieraz:

 

“Miałam jakąś rzecz trudną do zrobienia i nagle poczułam znowu tę siłę ohydną i ciągnącą moją wolę do siebie i obiecującą mi, że mi pomoże w dokonaniu tego, jeżeli jej się oddam. Naturalnie, że całą siłą odwróciłam się i odwracam, oddając się Panu Jezusowi i zapewniając, że wolę wszystkie nieudane niż wygraną z po- mocą złego ducha. Potem Msza św. o ujarzmienie Szatana oraz akt oddania się Matce Bożej”[82].

 

 

 

Dlatego dziś odmówmy prostą modlitwę wdzięczności i przebaczenia. Być może będzie potrzeba, abyśmy odmówili ją kilka razy, by jej słowa prawdziwie przeniknęły nasze serce.

ŚWIATŁO SŁOWA:

MAŁY WIECZERNIK MODLITWY:

Znajdź dziś 5–15 minut na modlitwę osobistą w ciszy. 
Módl się tak, jak cię poprowadzi twoje serce.

Możesz trwać w ciszy. Możesz rozmawiać z Jezusem, zadając konkretne pytania. 
Możesz zaprosić Maryję i modlić się w Jej obecności.

NA KONIEC: „ZABIERZ SŁOWO!”

Wybierz z tego dnia jedno zdanie, myśl lub słowo, które najbardziej cię dotknęło, i rozważaj je w swoim sercu nieustannie aż do następnej medytacji.

Czyń tak jak Maryja, która „zachowywała te sprawy w swoim sercu i rozważała je”.

DZIĘKCZYNIENIE:

Podziękuj Panu Bogu, odmawiając trzykrotnie modlitwę:

 

80        S. Wyszyński, Dzieła zebrane tom IV 1958, „Soli Deo” Warszawa 2002.
 
81        E. R. Czacka, Konferencje, 30 XII 1934 r.

82        Listy do AM 4. I. 1932 r.