Dzień 19

Wycisz swój umysł i swoje serce. Duchowe wyciszenie jest naszą otwartością na łaskę. Modlitwę do Ducha Świętego postaraj się odmówić spokojnie i powoli, wczuwając się sercem w każde ze zdań.

 

Jezus PRAGNIE, abyśmy głębiej poznali i bardziej pokochali Maryję. Taka jest Wola SYNA MARYI.

 

Aby kogoś lepiej poznać, trzeba z nim wejść W RELACJĘ. 
Nawiązać więź.

Otworzyć się na przyjaźń.

Relacja to bliskość, czułość i wspólnie spędzony czas. 
Relacja jest wymianą serc.

Pokochać można tylko kogoś, kogo się dobrze zna. 
Oddać można się tylko komuś, kogo się kocha.

 

Miłość sama z siebie dąży do oddania. 
Miłość jest oddaniem.

 

Jezus pragnie, abyśmy kochali Maryję aż do całkowitego oddania. 
Pełna Łaski zasługuje na Pełnię naszej miłości.

 

Pełnia jest kluczową cechą aktu poświęcenia czy też całkowitego oddania.

Oddajemy się całkowicie, czyli oddajemy wszystko i na zawsze.

TOTUS TUUS. TOTA TUA.

Podczas swojej pierwszej pielgrzymki do Polski Jan Paweł II nazwał miłość do Maryi:

„POLSKIM CHARYZMATEM”, czyli szczególnym darem Ducha Świętego. Wołał wtedy:

Czy moglibyśmy sobie wymarzyć piękniejszy charyzmat? 
Czyż to nie jest dar nad darami?

Czy moglibyśmy go nie przyjąć i nie podjąć?

 

Przyjdź, Duchu Święty, z darem miłości do Maryi!

Przyjdź, Duchu Święty, i rozpal w nas charyzmat kochania Maryi!

 

 

“I znowu musimy wrócić na Kalwarię. Nie skończyło się zadanie Maryi na ziemi, gdy wydała Zbawiciela; nie skończyło się i wtedy, gdy zamknął słodką Jezus mowę, nie skończyło się, gdy odszedł do nieba. Znamienne, że właśnie na Kalwarii Maryja otrzymała nowe zadanie. Tam Chrystus powiedział Jej: Oto syn Twój, a ukazując człowiekowi swoją Matkę rzekł: Oto Matka twoja. Maryja dobrze zrozumiała te słowa. Dlatego po Wniebowstąpieniu zeszła z Góry Oliwnej razem z Apostołami, uczniami i niewiastami, zamknęła się z nimi w Wieczerniku i trwała wspólnie na modlitwie, czekając na zesłanie obiecanego Ducha Świętego.

 

Mogłoby Jej tam nie być. Wszak jest tylko Matką Chrystusa, wprawdzie Boga, ale i Człowieka. A jednak jest i trwa. Ona jedna rozumiała przedziwne moce działania Ducha Świętego, bo przecież na Nią najpierw zstąpił Duch Święty, pod Jej sercem moc Najwyższego ukształtowała człowieczeństwo Słowa Przedwiecznego. Dlatego też Maryja znalazła się w Wieczerniku Zielonych Świąt, gdy Apostołowie czekali na Ducha Świętego. Ducha Mądrości i Rozumu, Rady i Umiejętności, Męstwa, Pobożności i Bojaźni Bożej; Ducha, przez którego miłość Boża rozlana jest w sercach naszych i który napełnia okrąg ziemi.

Pośrodku rzeszy Apostołów, uczniów Chrystusowych i niewiast galilejskich znajduje się Maryja. To już nie tylko Matka Człowieczeństwa Chrystusowego, to Matka Kościoła; tego Kościoła, który właśnie tutaj w Wieczerniku, z woli Chrystusa oczekuje, aż przyjdzie obiecany Duch i przypomni uczniom wszystko, cokolwiek Chrystus mówił. On nauczy ich wszelkiej prawdy. Dopiero wtedy pójdą w świat i będą świadczyć z mocą, że prawdziwie Pan zmartwychwstał.

Przyglądając się scenie z Wieczernika, rozumiemy, że Maryja jest Matką Kościoła. Otrzymała bowiem na Kalwarii od Syna swojego nowe zadanie: ma być Matką całego Ludu Bożego. I to zadanie wiernie wypełnia w Kościele Chrystusowym. Wczytując się w dokumenty Soboru Watykańskiego II, nie tylko rozdział VIII Konstytucji dogmatycznej o Kościele, ale także w wypowiedzi Ojca Świętego, rozumiemy, że współczesna teologia o Matce Najświętszej, czyli mariologia, ma charakter eklezjologiczny.

 

Niektórzy mówią, że najważniejsze znaczenie ma dzisiaj eklezjologia, natomiast mariologia to tylko mały rozdziałek w całej nauce Kościoła. Tymczasem nie można nauki Kościoła Chrystusowego podzielić na rozdziały. Tylko w książkach można to uczynić, bo człowiek nie jest w stanie wszystkiego wypowiedzieć w jednym zdaniu, jak Bóg Ojciec wypowiedział wszystko w jednym Słowie Bożym. My musimy się wypowiadać kolejno, słowo po słowie, zdanie po zdaniu. Naukę o Kościele z konieczności dzielimy na rozdziały – jak w Konstytucji dogmatycznej, ale Kościół jako taki, Kościół żyjący i działający nie jest podzielony na rozdziały, chociaż żyje w nim Chrystus, jest Lud Boży, hierarchia, zakonnicy, świeccy apostołowie, wszyscy ukierunkowani ku świętości. Wszyscy razem stanowimy świętych obcowanie, w którym zawsze jest obecny i działający Chrystus oraz współobecna i współdziałająca z Nim Matka. Dlatego cała nauka o Matce Najświętszej, tak zwana mariologia, mieści się w nauce o Kościele, czyli w eklezjologii.

 

Kościół jest Chrystusowy i Maryjny. Był taki od początku, ale my dopiero teraz głębiej to rozumiemy, gdy Sobór wprowadził do Konstytucji dogmatycznej o Kościele mariologię, przypominając nam doniosłą prawdę, że Maryja zawsze w Kościele stoi przy swoim Synu. Byłoby wielkim błędem, gdybyśmy chcieli dokonać rozwodu – w Kościele zostaje tylko Chrystus, a Maryja odchodzi do historii. Nie, Ona jest zawsze; jest i dzisiaj. Jeżeli mówimy: Maryja jest Matką Kościoła, to musimy pamiętać również o innej wypowiedzi Soboru, że Ona jest prawzorem, prototypem Kościoła. Ona prowadzi nas do Kościoła. Już w Kanie zalecała uczniom: Cokolwiek wam każe (Syn mój), czyńcie (J 2,5)”[62].

 

[…] Wreszcie Bóg pragnie, by Jego Najświętsza Matka była obecnie więcej znana, bardziej kochana i czczona bardziej niż kiedykolwiek. Bez wątpienia nastąpi to, gdy wybrani rozpoczną za łaską Ducha Świętego tę wewnętrzną i doskonałą praktykę; którą im zaraz przedstawię. Wtedy ujrzą, o ile wiara na to pozwala, tę piękną Gwiazdę Morza, by pod Jej kierunkiem mimo burz i rozbojów morskich dopłynąć szczęśliwie do portu. Wtedy poznają wspaniałość tej Królowej i poświęcą się całkowicie Jej służbie jako poddani i niewolnicy z miłości. Doświadczą Jej słodyczy i pieszczot matczynych i kochać Ją będą czule jako ukochane dzieci. Poznają miłosierdzie, którego Maryja jest pełna; poznają, jak bardzo potrzebują Jej pomocy, i będą we wszystkim uciekać się do Niej, jako do swojej ukochanej Orędowniczki i Pośredniczki u Jezusa Chrystusa. Zrozumieją, że Maryja jest najpewniejszym, najkrótszym i najdoskonalszym środkiem, by dojść do Jezusa Chrystusa, i oddadzą się Jej z duszą i ciałem, niepodzielnie i bez zastrzeżeń, by zupełnie i niepodzielnie należeć do Jezusa Chrystusa[63].

 

1.  Bracie mój, miłość sprawiła, że zostałem dzieckiem Maryi. W moim stosunku z Matką wszystko tłumaczy się miłością. Jeżeli chcesz zrozumieć synowskie moje oddanie, zrozum przede wszystkim moją miłość do Niej.

O, jakżebym pragnął przelać w serce twoje trochę tej miłości dla mojej Matki, która goreje w moim sercu! Staraj się być czystszy, pokorniejszy, szlachetniejszy, ażebym mógł udzielić ci jak najwięcej mojej miłości synowskiej.

2.   Później, wchodząc głębiej w moje serce, rozmyślaj nad przyczynami, dla których Ją ukochałem.

Kochałem Ją i kocham, bo jest moją Matką – przecudnej piękności i doskonałości. Matką dającą Mi więcej radości najmniejszym swym słowem, najmniejszym spojrzeniem, niż wszyscy święci najbardziej bohaterskimi czynami; Matką, która Mnie kocha miłością wyższą niż miłość wszystkich aniołów i błogosławionych; Matką, która dla Mnie tylko żyje i która dla Mnie chętnie przyjęła najstraszniejsze męczeństwo, jakiego istota czysta kiedykolwiek doznała.

3.  Ukochałem Ją, bo Mi pomogła w wypełnieniu posłannictwa powierzonego Mi przez Ojca.

Bo Mi dała naturę ludzką, abym mógł głosić ludziom dobrą nowinę i umrzeć za nich.

Bo w tym posłannictwie złączyła się ze Mną wolą własną, błaganiem swoim, ofiarą z Siebie, obecnością swoją u stóp mego krzyża.

Bo pracować będzie do końca świata nad nawracaniem grzeszników, uświęcaniem sprawiedliwych i przyprowadzaniem do Mnie niezliczonej ilości dusz.

Bo Ona sama jest wielkim tryumfem mojego posłannictwa; odkupując Ją w sposób tak doskonały, uczyniłem więcej, niż odkupując resztę świata.

4.  Kochałem Ją i kocham, bo dzięki Niej mogłem ofiarować Ojcu uwielbienia, zadośćuczynienia, chwałę nieskończoną, których nie mógłbym Mu dawać bez człowieczeństwa, które mam od Niej; bo Ona łączyła się ze Mną w hołdzie oddawanym Ojcu, Ona Go czciła, wielbiła, kochała, jak nie był nigdy i nigdy nie będzie czczony, wielbiony i miłowany przez wszystkich aniołów i świętych. I dla- tego że przez Nią lepiej zrozumieją Ojca i bardziej po synowsku będą się odnosić do Niego.

5. Rozmyślaj ciągle nad ogromem mojej miłości dla Matki: nigdy nie dosięgniesz jej granic, nawet przez wieczność całą.

A rozmyślając postaw się na moim miejscu, stawaj się Jezusem, pierworodnym synem Maryi – ponieważ w pewnym sensie moje życie jest twoim życiem, i staraj się odczuwać to, co Ja czułem.

6. A potem rozważaj miłość szczególną Maryi dla ciebie.

Ona kocha ciebie, bo Ja cię ukochałem aż do oddania życia za ciebie – a moje umiłowania są Jej miłowaniami.

Kocha ciebie, bo uczyniłem Ją twoją Matką – a matka jest miłością.

Kocha ciebie, bo każda matka bardziej kocha dziecko, które ją więcej kosztowało, a Ona opłaciła ciebie niewysłowionym cierpieniem.

Kocha ciebie, bo dla wydania cię na świat Mnie na śmierć wydać musiała. Kocha ciebie, bo jesteś jedno ze Mną i kochając ciebie, Mnie samego kocha.”

Jest wiele sposobów na które można czynić Maryję znaną i kochaną. Czynić to oznacza po prostu – Być Jej Apostołem lub Apostołką. Siostra Elżbieta Róża Czacka była wielką Apostołką Maryi – BĘDĄC ODBICIEM JEJ MACIERZYŃSTWA. “Być Matką” – całym sercem, całą duszą i z całych swoich sił – to być może najdoskonalsze i najpłodniejsze duchowo apostolstwo Niepokalanego Serca Maryi. Tak możemy rozumieć maryjne przesłanie życia nowej błogosławionej: “Bądźcie dla innych jako Matka!”.

 

Te słowa Pana Jezusa to najczęściej cytowany oraz interpretowany fragment Dzienniczka siostry Faustyny Kowalskiej. Spójrzmy na te słowa w świetle Fatimy oraz nauczania św. Ludwika de Montfort.

 

Jeśli posłuszna będzie Woli Mojej – Pan Jezus nie precyzuje czego dotyczy Jego Wola, ale zwróćmy uwagę, że słowa: Mój Syn pragnie, abym była bardziej znana i więcej kochana – są właśnie objawieniem Woli Jezusa. Nawet jeśli za Wolą Pana Jezusa kryją się jeszcze inne wezwania, to jedno jest pewne: Maryja wypełnia CAŁĄ WOLĘ JEZUSA i dlatego całkowite oddanie się Maryi jest całkowitym oddaniem się Woli Jezusa.

Podsumowując: jeśli pragniemy, aby obietnica Pana Jezusa się wypełniła, to całkowi- te oddanie się Maryi jest do tego najprostszą, najkrótszą i najpewniejszą drogą.

 

 

Wyobraź sobie dzisiaj, że słowa objawione w Fatimie, Maryja wypowiada o Tobie: Jeśli jesteś mężczyzną, Maryja mówi o Tobie: „Mój syn pragnie, abym była bardziej znana i bardziej kochana”.

Jeśli jesteś kobietą, Maryja mówi o Tobie: „Moja córka pragnie, abym była bardziej znana i bardziej kochana”

Wyobraź sobie dokładnie, jak Maryja to mówi. Zamknij oczy. Zobacz Ją w duchu. Dostrzeż Jej uśmiech, dumę i radość płynącą z tego, że Jej dziecko pragnie, aby była kochana.

 

A teraz pomyśl, że to wyobrażenie w bardzo prosty sposób może stać się rzeczywistością. A może już się stało.

 

Taki jest właśnie cel tych rekolekcji: aby było w Tobie to samo pragnienie, które jest w Jezusie. Czyż to nie jest piękne?

 

ŚWIATŁO SŁOWA:

„Potem Jezus świadom, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: «Pragnę»” (J 19,28)

MAŁY WIECZERNIK MODLITWY:

Znajdź dziś 5–15 minut na modlitwę osobistą w ciszy. 
Módl się tak, jak cię poprowadzi twoje serce.

Możesz trwać w ciszy. Możesz rozmawiać z Jezusem, zadając konkretne pytania. 
Możesz zaprosić Maryję i modlić się w Jej obecności.

NA KONIEC: „ZABIERZ SŁOWO!”

Wybierz z tego dnia jedno zdanie, myśl lub słowo, które najbardziej cię dotknęło, i rozważaj je w swoim sercu nieustannie aż do następnej medytacji.

Czyń tak jak Maryja, która „zachowywała te sprawy w swoim sercu i rozważała je”.

DZIĘKCZYNIENIE:

Podziękuj Panu Bogu, odmawiając trzykrotnie modlitwę:

Monika 


62        S. Wyszyński, Na drogach zawierzenia, “Soli Deo” 1996 r., s. 172-173.

63        L. M. Grignion de Montfort, Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny, nr 55.