Dzień 10

Wycisz swój umysł i swoje serce. Duchowe wyciszenie jest naszą otwartością na łaskę. Modlitwę do Ducha Świętego postaraj się odmówić spokojnie i powoli, wczuwając się sercem w każde ze zdań.

 

 

Przyjmując Słowo, otrzymuję Moc, abym STAŁ SIĘ DZIECKIEM BOŻYM. Dziecko Boże, którym się staję, jest NOWYM STWORZENIEM.

Jest to całkowicie nowy styl życia, który jest w całości i tylko ŁASKĄ.

Jest doskonałą i pełną realizacją łaski Chrztu Świętego, który dał nam UCZESTNICTWO w życiu Boga.

 

Wszystko to ma się dokonać W MARYI. W Jej Sercu. W Jej Łonie.

Jezus stał się Dzieckiem „W MARYI” i my mamy stać się dziećmi „W MARYI”. Naszym powołaniem jest dziecięca miłość do Maryi – na wzór Jezusa.

Oddać się Maryi to znaczy wejść z Nią w tę samą relację, jaką miał z Nią Jezus.

 

Jezus wzrastał i rozwijał się w Maryi, z Maryją i przy Maryi i w ten sam sposób pragnie wzrastać i rozwijać się w nas.

 

Oddanie się Maryi i życie tym oddaniem jest wejściem w PEŁNIĘ DZIECIĘCTWA DUCHOWEGO.

 

Takie przesłanie niosą nam między innymi dzieci z Fatimy.

13 maja 2000 roku podczas Mszy Świętej beatyfikacyjnej Jan Paweł II mówił:

„»Wysławiam Cię, Ojcze, że objawiłeś te rzeczy prostaczkom«. Wysławianie Jezusa przybiera dziś uroczystą formę beatyfikacji dwojga pastuszków – Franciszka i Hiacynty. Przez ten obrzęd Kościół pragnie jak gdyby postawić na świeczniku te dwie świece, które Bóg zapalił, aby oświecić ludzkość w godzinie mroku i niepokoju”.

 

1.  Z NAUCZANIA KSIĘDZA PRYMASA STEFANA WYSZYŃSKIEGO:

„Bóg ma swoje zamiary wobec każdego człowieka. Wydaje nam się nieraz, że w miliardowej rzeszy dzieci swoich może łatwo kogoś zagubić. Ludziom się to zdarza. Statystyki mogą nie dostrzec, omylić się nawet o pół miliarda ludzi. Któż ich zresztą na świecie dokładnie obliczy! Ale Bóg nikogo nie traci z oczu i z serca. Bóg, który pomyślał o każdym z nas przed wiekami, który od początku ustanowił, kiedy, w jakim czasie, z jakich rodziców urodzi się żyjący dziś człowiek

– całą swą miłość ma dla każdego człowieka. I nie tylko miłość, ale także pełnię łaski, którą chce szczepić w duszę, aby miłowała. Gdy człowiek odczuje, że Bóg przez miłość powołał go do bytu, stara się odpowiedzieć miłością na miłość. Im lepiej i pełniej odpowie człowiek – dzieło miłości Bożej – na miłość Boga, tym pełniejsze rodzi owoce, tym bardziej staje się święty.

 

Bóg ma swoją drogę do każdego człowieka. Nieraz idzie tuż przy nim, krok w krok, chociaż niekiedy nie da się poznać, jak w drodze do Emaus, aż dopiero pod koniec, przy łamaniu chleba. Nieraz w ostatnim momencie życia daje znać o Sobie i wywołuje zdziwienie: Przecież ciągle czułem Go, ciągle wracałem myślą do Niego! Może nam się wydaje że umarł mój Bóg, ale nie. On jest!

 

Największa nieznana człowieka: serce. Tak wspaniałe, że Bóg o nie zabiega. Tak potężne, że może przeć się Wszechmocnego. Tak mdłe, że chwyta je w sieci niejedna słabość. Tak szalone, że może zburzyć wszystko szczęście i wszelki ład. Tak wierne, że nie zdoła go zrazić nawet przewrotna niewierność. Tak naiwne, że idzie na lep każdej słodyczy. Tak pojemne, że pomieści w sobie wszystkie sprzeczności. I to – niemal – w każdym człowieku, i to – niemal – w jednym drgnieniu oka… Ale człowiek stokroć wspanialszy, bo zdoła nim rządzić.

 

A Bóg? On jeden zna drogi do najbardziej tajemniczego serca. I dlatego na krzyżu człowiek otworzył Serce Boga, aby poznać Jego zamysły – cogitationes.

 

Gdy znajdę w sobie choć jeden akt miłości, już nie jestem nędzą. Choćby całe życie moje było jednym grzechem, ten jeden akt miłości oddaje mnie Bogu. Nie, nie jestem nędzą… Jestem wielkością, bo miłuję. A miłość nie umiera. W rupieciarni mego życia znalazłem coś Bożego… To sam Bóg zgubił tę przecenną perłę. A chociaż leży ona w roli, w ziemi, w błocie, warto posiąść to błoto, by wraz z nim stać się panem perły. Ileż pereł leży w błocie! Jak wielką cenę ma błoto przez to właśnie, że odkryto w nim jedną, jedyną perłę. Wszak ludzie sprzedają wszystko, co mają, aby nabyć to błoto wraz z perłą. Jestem tylko błotem! Ale w tym błocie Bóg zgubił perłę miłości…”[32]

 

“Szukanie we wszystkim woli Bożej jest dostępne dla człowieka i utwierdza go w zależności od Boga. Na tym polega spokojne oddanie się Bogu w każdej chwili na wszystko, czego Bóg od nas wymaga. To nas uczy nie tylko najlepszego umartwienia, ale jeżeli jesteśmy utwierdzeni w Bogu, uczy nas również, że On sam wymaga tego od nas przez ludzi. Jeżeli uczymy się tego gorliwie, to może- my z całym spokojem powiedzieć, że przyjmujemy z poddaniem się woli Bożej i przyjemność, i cierpienie. Powinnyśmy więc bez różnicy przyjmować wszystko z ręki Bożej”[33].

 

Przypatrz się dzisiaj obrazowi Ikony Matki Bożej z Jasnej Góry. Spójrz w Jej oczy, pełne matczynej troski. Przyjrzyj się także rysom na Jej policzku. Oto Matka, która daje całą siebie swoim dzieciom. Staje w ich obronie za wszelką cenę. Nigdy nie zrezygnuje z walki o choćby jedno ze swoich dzieci. Czyż nie jest wielką łaską i radością być dzieckiem takiej Matki?

Odmów dzisiaj z miłością i skupieniem tę modlitwę, przez którą tak wiele osób szukało i szuka schronienia pod płaszczem Maryi:

ŚWIATŁO SŁOWA:

ten jest największy w królestwie niebieskim” (Mt 18,4)

 

MAŁY WIECZERNIK MODLITWY:

Znajdź dziś 5–15 minut na modlitwę osobistą w ciszy. Módl się tak, jak cię poprowadzi twoje serce.

Możesz trwać w ciszy. Możesz rozmawiać z Jezusem, zadając konkretne pytania. Możesz zaprosić Maryję i modlić się w Jej obecności.

NA KONIEC: „ZABIERZ SŁOWO!”

Wybierz z tego dnia jedno zdanie, myśl lub słowo, które najbardziej cię dotknęło, i rozważaj je w swoim sercu nieustannie aż do następnej medytacji.

Czyń tak jak Maryja, która „zachowywała te sprawy w swoim sercu i rozważała je”.

DZIĘKCZYNIENIE:

Podziękuj Panu Bogu, odmawiając trzykrotnie modlitwę:

Uczestniczka
 
 
32        S. Wyszyński, Kimże jest człowiek, Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1987 r. s. 9, 19, 15.

33        E. R. Czacka, Konferencje, wrzesień-październik 1931 r.